آرزو

من بودم
          آنکه
               تار می‌تنید. 

دلم از شوق پریدن می‌تپید

و چشمانم
             کم‌کم
        در زیر پرده سپید
خاک می‌شد.

بهار که آمد،
           پیله‌ای بودم
که پروانه نشد.